Zaburzenia komunikacji językowej to obecnie bardzo częsta przypadłość wśród dzieci. Według statystyk aż 70% populacji dziecięcej mówi niedbale i niewyraźnie, krzykliwie lub cicho. Dzieci nie otwierają ust podczas wypowiadania samogłosek „a”, „o” i „u”, zdarza się też, że mówią podniesionym głosem przez zęby i nie wypowiadają końcowych głosek w wyrazach. Częstym przypadkiem jest też mówienie na wydechu. Czy zaburzenia te mają wpływ na naukę języków obcych?

Współczesne metody nauczania powinny być dostosowane do potrzeb uczniów dorastających w otoczeniu nowoczesnych technologii, które są dla nich całkowicie naturalne. Tacy uczniowie w poszukiwaniu informacji sięgają przede wszystkim do internetu, oczekują szybkich efektów działania oraz często wykonują kilka czynności jednocześnie. Nauczyciel powinien dostosować poziom zajęć do tej stosunkowo nowej grupy, postawić na kreatywne nauczanie języków obcych oraz sięgnąć po odpowiednie pomoce dydaktyczne. W kreatywnym nauczaniu języków obcych należy wykorzystać nowoczesne technologie, z których młodzi ludzie swobodnie korzystają. Istotne jest też dostosowanie ich do pracy z uczniami zmagającymi się z zaburzeniami zachowania.

Współcześni uczniowie należą do pokolenia Z i określa się ich mianem digital natives, czyli cyfrowych tubylców. Samo pokolenie Z to osoby urodzone po 1995 roku, jednak niektóre ze źródeł mówią o roku 1996 a czasami nawet 1990. Ich wyróżnikiem jest fakt, że urodziły się w rzeczywistości, w której nowoczesne technologie były już obecne. Osoby te są niemal bez przerwy online, a większość informacji czerpią z internetu. Pokolenie Z nie ma problemów z komunikacją w wirtualnym świecie i często korzysta z niej chętniej niż z tej w świecie rzeczywistym.